Over veertjes

Het was tijdens de winter die volgde op mijn 1ste Reiki inwijding dat ik plots witte veertjes begon op te merken in mijn kleren. Aanvankelijk dacht ik dat ze misschien afkomstig waren van mijn winterjas maar na deze en andere jassen nagekeken te hebben moest ik deze mogelijkheid uitsluiten. Ze doken lukraak op, wanneer of waar ik ze het minst verwachtte; het maakte niet uit: binnenshuis, buitenshuis, in de auto, op bezoek bij vrienden, op restaurant... Ook bleek het niets te maken te hebben met het feit dat de kleding oud of nieuw, vuil of proper, gemaakt van katoen, wol of synthetisch was. Vaak verschenen ze bijvoorbeeld op een trui (meestal op het schouderstuk of op de mouw) of op een lange broek. Ze verschenen altijd op plaatsen waar ik ze wel “moest” zien, in mijn vizier als het ware, zodanig dat ik er niet naast kon kijken. In het begin schrok ik natuurlijk want ik begreep niet waar dit vandaan kwam.

Geleidelijk aan geraakte ik gewend aan dit nieuwe wonderlijke gegeven en begon ik het te beschouwen als een teken van steun of aanmoediging van mijn gidsen of engelen. Ik dankte de engel(en) - of welk lichtwezen dan ook - voor deze kleine geschenken en tekens. De volgende winters zou ik nog vele van deze kadootjes krijgen. Op een avond, toen ik me klaarmaakte om naar bed te gaan, viel er pardoes een (ietwat grotere dan normaal) witte pluim uit het niets voor mijn voeten op de grond!

Ik begon ze bij te houden en deelde er enkele uit aan kennissen.

November 2012. Tijdens een avondje uit met een vriendin had ik het over mijn ervaringen met het spirituele en toen zij zich er nogal laatdunkend begon over uit te laten, voelde ik me genoodzaakt om in de verdediging te gaan. Ze schrok kennelijk van mijn heftige reactie maar ik vond gewoon dat het tijd was om haar te vertellen over wat ik meegemaakt had. Vlak voor we zouden vertrekken vertelde ik haar over de veertjes en toen ze hierop met ongeloof reageerde vroeg ik inwendig aan mijn engelen: “Laat me aub niet afgaan als een gieter terwijl ik jullie hier met hand en tand zit te verdedigen; doe iets, geef aub een teken!“(Dit was trouwens de enige keer dat ik echt om een veertje - of teken -gevraagd heb). Net op het ogenblik dat ik naar mijn jas greep zag ik aan de binnenzijde van mijn rechterelleboog een veertje steken in het wollen grijs hesje dat ik aanhad. Dankbaar dankte ik mijn engelen om gehoor te hebben gegeven aan mijn “bede”om hulp. Om haar aandacht te trekken, kneep ik met mijn linkerhand in haar arm en wees naar het veertje. Ze mompelde iets van “ja, ik heb het niet gezien” en weg was ze. Na het weekeinde kreeg ik een mailtje van haar waarin ze zich verontschuldigde voor haar reactie maar ze was kennelijk in paniek geslagen omdat ze besefte dat dit niet “iets van deze wereld” was. Ze wou er meer over weten en was begonnen met informatie te verzamelen over engelen en veertjes en vroeg of ik misschien weet had van één of andere workshop over het onderwerp.

Pas de laatste jaren ben ik begonnen foto's te nemen van deze wondertjes. Op sommige kan je zien dat de veertjes niet gewoonweg bovenop de stof liggen maar dat ze eerder in of door de stof lijken “ingeweven”.

Ooit heb ik 2 à 3 veertjes ontdekt in een fleece vest en één van die veertjes - de grootste - stak er na 3 wasbeurten in de wasmachine nog altijd in!  

Wie het kleine niet eert...

          En als je geluk hebt... krijg je er twee tegelijk!





Ondertussen ben ik te weten gekomen dat in één van mijn vorige levens toen ik sjamaan was tijdens de 15de eeuw in Seattle (nu in de VSA), ik “de gevederde” genoemd werd. Misschien was het net de bedoeling van dit alles dat ik mij zou herinneren wie ik in wezen ben...

Zomer 2013, ik was onkruid aan het wieden op mijn terras toen ik een zwarte grotere veer zag steken die gevlochten was tussen/doorheen de groene omheining, die mijn terras omzoomd. Ik kreeg een ietwat onbehaaglijk gevoel alsof er iets op til was, alsof er mij werd gezegd dat van nu af aan, de zaken een serieuze wending gingen nemen. Gedaan met spelen; nu zou het ECHTE werk beginnen...