Mijn eerste bewuste kennismaking met
“lichtwezens” zoals ik ze zal noemen, gebeurde waarschijnlijk de
dag dat mijn moeder overleed in de zomer van 1999. Pas 3 maand voor
haar overlijden werd er bij haar kanker vastgesteld; op de dienst
oncologie hadden ze een tumor gezien op één van haar nieren. Alles
was daarna erg snel gegaan; in geen tijd had de kanker zich
verspreid; tot in haar hersenen toe waren er uitzaaiingen. Na minder
dan 3 weken te hebben doorgebracht in het ziekenhuis waar ze nog
chemotherapie had gekregen, was ze heengegaan. Ik had haar dagelijks
bezocht in het ziekenhuis en we zagen met pijn in het hart dat haar
toestand met de dag verslechterde. Op een zekere dag hadden mijn
vader en ikzelf een gesprek gehad met de behandelende arts die ons
aangeraden had haar over te brengen naar de dienst “palliatieve
zorgen”. Nadien reden we terug naar de woning van mijn vader. Net
toen we het huis binnentraden ging de telefoon; het was iemand van
het ziekenhuis die meldde dat mijn moeder gestorven was. We waren
beiden in shock, vooral omdat we niet bij haar waren geweest toen ze
was overgegaan. Mijn vader zei me dat hij hun trouwboekje nodig had
om de gemeentediensten enz op de hoogte te brengen. Daar hij op dat
moment zo aangedaan was kon hij zich niet meteen herinneren waar hij
dit bewaard had. Hoewel ik ook over mijn toeren was, overviel me
ineens een gevoel van kalmte, van sereniteit, alsof alles vanaf dan
in “slow motion” of in een soort waas gebeurde. Ik wist dat het
boekje zich in hun kleerkast bevond maar kon me ook niet de exacte
plaats herinneren. Toen ik mijn rechterhand uitstak om in de
kleerkast te zoeken, voelde het alsof “iets” of “iemand” mijn
onderarm ondersteunde en geleidde naar een schap ergens in het midden
van de kast; daar zag ik een bruine omslag. Ik haalde hem eruit en
zei tegen mijn vader: “Deze moet je hebben; die moet open.” Het
trouwboekje zat inderdaad in de bewuste enveloppe... Was het mijn
bewaarengel of persoonlijke gids die me had geholpen?
Zoals ik reeds eerder vermeldde was
mijn 1ste Reiki inwijding de aanzet van een reeks van schijnbaar
miraculeuze gebeurtenissen, zoals bv. het voelen van een hand op mijn
hand terwijl ik mezelf een Reiki behandeling gaf. Ik vermoed dat die
hand afkomstig was van één van mijn Reiki “gidsen”. Dit zijn
lichtwezens die mensen bijstaan vooral tijdens hun (eerste) Reiki
behandelingen.
Een paar jaar later was ik gedurende de
zomer een aantal dagen op reis geweest met mijn vader, een oom en een
tante van me. Terug thuis voelde ik me mentaal uitgeput en besloot
ik om mezelf op een Reiki behandeling te trakteren. Al gauw geraakte
ik in een soort trancetoestand en zag ik een foto van een beeldschone
dame, ze had het mooiste en lieflijkste gezicht dat ik ooit zag en
keek me ernstig aan. Later ontdekte ik dat het waarschijnlijk Brede
(ook: Brigit, Bride of Brete genoemd) was die ik had gezien. Volgens
Diane Stein is zij de maagdelijke godin van het Oude Europa en een
planetaire hoedster hier op aarde om “scheidingen tussen mensen en
landen te helen”. Zij zou ook de figuur zijn die verschijnt in
vele van de zogenaamde Maria verschijningen die plaatsvinden over
heel de wereld.
Later die avond terwijl ik nog steeds
in trance was, merkte ik plots een figuur op. Hij stond in een hoek
van mijn woonkamer, op ongeveer 3 m afstand van waar ik zat. Hij
droeg een jeansbroek en een roze sweater over een lichtblauw-wit
geruit hemd. Hij zag er echt zgn. “BCBG” uit, had een
zongebruinde huid en hij leek me iemand die precies wist wat hij wou,
vastberaden. Wat me echter het meest aan hem opviel, was dat het
grootste deel van zijn neus ontbrak. Ik besefte gelijk dat het hier
ging om hetgeen vele mensen nog steeds een 'spook' noemen. Ik
verkies eerder de term 'geest' te gebruiken, of liever nog: 'zielen
die gestrand zijn in de “tussenwereld”'. Hij keek naar de
tegenovergestelde hoek van mijn woonkamer en het kwam me voor alsof
hij op zoek was naar iets of iemand. Dan wandelde hij naar de hoek
waarnaar hij had staan kijken en liep zowaar dwars door me heen (hij
had mij dus duidelijk niet opgemerkt). Ik weet nog hoe ik dacht:
“Wat een lomperik!” Dit alles had me danig van mijn stuk
gebracht en ik kwam dan ook snel weer uit mijn meditatie. Het was
voor mij de eerste keer om een “geest” te zien en dit geheel
onverwacht. Ik wist toen nog niet goed hoe hiermee om te gaan. Het
overviel me als het ware en daarom heb ik ook niet getracht contact
met hem te maken om hem te helpen “over te gaan”. Bij een
eventueel volgende gelegenheid zal ik dit proberen te doen, met de
hulp van mijn engelen. Naar het schijnt zouden engelen bij zulke
situaties hulp bieden, wanneer ze hiertoe door ons worden
uitgenodigd.
Tijdens een meer recente Reiki
meditatie werd er mij een foto of eerder een bewegend beeld getoond
van een uiterst knappe man. Hij droeg een harnas en reed op een
paard. Nooit eerder had ik zo'n aantrekkelijke man gezien; in feite
was hij adembenemend mooi en hij had de meest verrukkelijke glimlach
die ik ooit bij iemand zag. Hij had golvend halflang, goudblond haar
en ik voelde hoe mijn hart opsprong toen hij lachend naar me keek.
Eén gedachte flitste door mijn hoofd: “Voor deze man laat ik mijn
tweelingzielhelft onmiddellijk vallen!” Ik was verwonderd zulke
gedachten te hebben en het dient gezegd dat ik gedurende deze
ervaring in een soort van extase verkeerde, die nog zeker een uur na
afloop aanhield. Toen ik wat later in bed lag, was ik nog steeds in
de ban van deze verschijning. Mijn vermoeden dat het om Helion
ging bleek te kloppen. Hij is één van de zogeheten opgestegen
meesters en staat voor: charisma, zelf-liefde, zijn zoals de zon; hij
moedigt mensen aan om hun masker te laten vallen. Niet lang na dit
voorval besloot ik met dit blog van start te gaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten