In de herfst van 2008, na mijn 1ste
Reiki inwijding, ontmoette ik een therapeut/psychiater die me
vertelde dat de man die mijn vader is in dit leven, mijn partner was,
niet tijdens mijn vorig leven maar tijdens één van de 3 levens
daarvoor. Zoals zovelen in onze contreien was ik niet vertrouwd met
dit fenomeen, al had ik er wel belangstelling voor. Het nieuws kwam
toch aan als een schok. Ik voelde me onwel terwijl ik huiswaarts
reed nadien en ik was kwaad op diegene die het mij had meegedeeld
want per slot van rekening had ik haar niks gevraagd... Op dat
moment was ik nog niet klaar om de waarheid te horen, weet ik nu.
Pas jaren later moest ik haar gelijk geven toen ik, tijdens een
pendelsessie, ontdekte dat ik inderdaad een leven geleid had in
Ierland in de 17de eeuw, waar ik vroedvrouw was en waar mijn man en
ik van lage adel waren geweest. Ik ontdekte dat mijn toenmalige
echtgenoot in dit leven mijn vader is. Op vrij hoge leeftijd was ik
toendertijd beticht geweest van hekserij, ter dood veroordeeld door
ophanging en uiteindelijk op de brandstapel beland.
Ongeveer 2 jaar heeft het geduurd
vooraleer ik dit nieuwe gegeven in mijn leven kon toelaten en
inpassen. Ik had erover gelezen en gehoord maar zelf mijn eigen
verleden te mogen ontdekken was, eens te meer, een fantastische
belevenis. Ik besef nu dat mijn vader, net zoals velen van mijn
huidige vrienden, een “zielsverwant” is. Met die zielsverwanten
ervaren we meerdere levens in verschillende hoedanigheden; 2 van mijn
huidige beste vriendinnen waren bijv. ooit zussen van mij(n ziel) in
vorige leven(s). Ook waren we broers van elkaar in een leven tijdens
de 14de eeuw in Bretagne.
Door over dit onderwerp te lezen kon ik
het allemaal beter plaatsen en duiden.
Let wel, makkelijk is dit niet altijd
geweest voor mij. Een voorbeeld: “Essential Psychic Healing” van
Diane Stein heb ik slechts met mondjesmaat “durven” te lezen,
ttz, een aantal hoofdstukken durfde ik gewoonweg niet bekijken, moest
ik overslaan en het heeft in totaal zo'n 2 jaar geduurd alvorens ik
het hele boek heb (durven) uitlezen. Niet dat het zo'n dik boek is
maar voor een aantal zaken was het blijkbaar nog te vroeg. Dit toont
aan dat we de dingen niet kunnen forceren; alles gebeurt op het
juiste moment, als de tijd er rijp voor is.
Tijdens een andere meditatie zag ik een
duidelijk beeld van een man, gekleed in een lang, zwart gewaad. Hij
stond in profiel en keek naar links vanuit mijn oogpunt gezien. Wat
me vooral opviel aan hem was zijn hoofddeksel; het was iets wat ik
nog nooit eerder had gezien en zag eruit als een soort doos, of
doodskist (in het klein) dat overtrokken leek met zwart velours. Ik
voelde dat dit iemand was uit een ander tijdperk. Ik had er verder
niet veel meer aandacht aan geschonken.
Ongeveer een jaar later herinnerde ik
me dit beeld en plots realiseerde ik me dat zijn neus me zo vertrouwd
voorkwam. Ik moest terugdenken aan één van mijn docenten die les
gegeven had tijdens de cursus Gezondheidscoach die ik gevolgd had 2
jaar eerder. Zijn neus was opvallend gelijkaardig aan die van de man
in het mij getoonde beeld. De docent was vrij controversieel door
zijn manier van lesgeven en een aantal van mijn medecursisten vonden
zijn werkwijze niet altijd even rechtlijnig en consequent. In feite
was hij één van de redenen waarom ik met het volgen van deze cursus
gestopt was na een jaar (en ik niet alleen...).
Plotseling trof het me: de “man in
het zwart” uit het beeld moest de rechter geweest zijn die mij ter
dood veroordeeld had tijdens mijn voorbije leven in het 17de eeuwse
Ierland! Mijn pendel gaf mij gelijk. Een jaar of wat later kwam ik
een medecursist tegen die me vertelde dat de bewuste docent ontslagen
was op de school waar wij de cursus hadden gevolgd...
31 oktober 2012 was ik op bezoek bij
mijn beste vriendin en ik had eindelijk de moed opgebracht om haar te
vertellen over een voorbij leven waarin wij zussen waren toen ik
sjamaan was voor onze stam in de streek van het huidige Seattle, VS.
Dit leven speelde zich af in de 15de eeuw en net zoals in dit leven
was zij gehuwd (of in een relatie) en ik ongehuwd. Ook had ik haar
verteld over een leven samen waar we tweelingbroers waren in het 14de
eeuwse Bretagne, Frankrijk en waar we beiden misvormd en kreupel
waren geboren (door een virale infectie) en mishandeld waren geweest
door onze moeder. Plots merkten we beiden een soort lichtflits op en
eerst dacht ik dat het om een weerkaatsing ging van lichtinval op een
polsuurwerk ofzo maar even later merkte ik opnieuw en nu duidelijker:
op ongeveer 1,50 meter boven de grond tegen de achtergrond van het
tegenoverliggend raam zag ik 2 ovaal of eerder oogvormige figuurtjes
naast elkaar die een zacht geelachtig licht verspreidden en
horizontaal naar elkaar toe en van elkaar weg bewogen. Dit duurde
slechts even maar mijn vriendin had ze ook opgemerkt en grapte nog:
“Oei, spoken!...” ('t was nu éénmaal Halloween die avond...).
Ik moest er ook wat om lachen al bleef ik met een aantal vragen
achter; waren dit nu tekens of een andere vorm van bevestiging van
engel(en)? Sommigen zouden ze orbs noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten