Reiki

Na het bekijken van de documentaire over de Ayurvedische arts wou ik meer te weten komen over deze helingmethode. Een vriendin had me verteld over een Reiki behandeling die ze ondergaan had. Om de één of andere reden had ik haar misbegrepen en verstond ik dat ze het over Ayurveda had. De volgende keer dat ik haar zag vroeg ik haar om meer uitleg over deze “Ayurveda” behandelingen maar ze antwoordde: “Het zijn geen Ayurveda maar Reiki behandelingen die ik krijg”. Ze legde uit dat gedurende één van deze sessies ze op haast miraculeuze wijze was verlost van een gyneacologische aandoening. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en ik nam een afspraak bij de Reiki behandelaar. Het bleek een aangename en ontroerende ervaring. Gedurende de behandeling zag ik aan één kant van mijn gezichtsveld een veld gevuld met klaprozen en aan de andere kant: een veld met korenbloemen en dit minutenlang. Ook zag ik mensen (indianen) dansen rond een vreugdevuur en allerlei dieren. Op een gegeven moment begonnen mijn oogleden razendsnel te bewegen maar ik kon dit onmogelijk doen ophouden, hoe hard ik ook probeerde. De Reiki behandelaar stelde me gerust en legde uit dat het om overtollige energie ging die op deze manier ontsnapte en dat ik het alleen maar hoefde laten gebeuren.

Ik begon mij te verdiepen in lectuur over Reiki en enkel al bij het vasthouden van het boekje moest ik onwillekeurig glimlachen alsof ik inwendig wist dat er iets groots stond te gebeuren. Niet lang nadien vertelde ik mijn baas over mijn plannen voor een loopbaanonderbreking. Ze reageerde verrast maar aanvaardde mijn besluit.   

Het sabbatjaar bleek zowat één van mijn beste beslissingen ooit. Ineens had ik zeeën van tijd en vrijheid, een gevoel dat ik niet meer gekend had sinds mijn kindertijd (en dan nog...). Ik herontdekte het plezier van het fietsen, iets wat ik jaren had verwaarloosd maar opnieuw opgenomen had in de nasleep van mijn knieblessure. Ik schreef mij in voor een loopbaanbegeleidingstraject.   

Ook had ik me die zomer ingeschreven voor een Reiki initiatie 1ste graad. Het zou een ervaring worden die mijn wereld compleet op zijn kop zou zetten.

Het was een erg warme zondag eind juli en ik was ernaartoe gereden niet wetende wat te verwachten eigenlijk. We waren met z'n vijven om onze 1ste graad Reiki inwijding te krijgen. In de voormiddag gebeurde het meest verbazingwekkende wat ik tot dan toe ooit had meegemaakt. Op een zeker ogenblik stond de Reiki meester, die de initiatie gaf, voor één van de andere deelnemers die rechts van mij zaten. Opeens bemerkte ik een klein figuurtje dat zich “losmaakte” van achter de Reiki meester (of van in hem?). Het figuurtje was merkelijk kleiner dan de Reiki meester en droeg een soort Chinese hoed, zoals de rijstplukkers die de rijstvelden bewerken dragen. Ook droeg hij een lang gewaad met daaronder een broek. Ik kon duidelijk de omlijning zien van het figuurtje (zoals in een strip) maar het binnenste was één lichtend geheel. Het bewoog zich langzaam mijn richting uit tot het ongeveer recht voor me stond op iets minder dan 2 meter afstand. Hij bewoog zijn hoofd naar achteren en daarna hoorde ik blazen (voor diegenen die niet vertrouwd zijn met Reiki initiaties, dit maakt normaal deel uit van het initiatieproces en wordt gedaan door de Reiki master) terwijl hij zijn hoofd voorwaarts bewoog. Toen verscheen er iets wat leek op een wolk voor hem, dewelke na enkele seconden oploste. Het figuurtje erachter bleek verdwenen. Ik besefte meteen dat dit mijn leven voorgoed zou veranderen; mijn leven zou nooit meer worden zoals het was. Misschien was het een“Reiki gids” die de Reiki meester begeleidde, die ik gezien had (met mijn derde oog weliswaar want de andere deelnemers bleken niets te hebben gemerkt van het hele voorval). Had deze inwijding mijn “paranormale” vermogens ge(re-)activeerd? Wat het ook was, het was iets van een “hogere” orde, dit besefte ik maar al te goed... Toen ik de Reiki meester hierover vertelde, zei hij enkel: “Tja, ik werk nooit alleen weet je.” Later kwam ik te weten dat het hoogst ongewoon is dat men iets merkt of voelt bij een eerste graad initiatie; meestal gebeuren ervaringen zoals deze pas vanaf inwijdingen tot de 2de of de 3de graad. Ik was dus duidelijk “gevoeliger” dan de rest.

De 5 à 6 eerste weken na een 1ste graads Reiki inwijding worden algemeen beschouwd als een periode van diepe “zuivering”, zowel op lichamelijk, mentaal, emotioneel en spiritueel vlak. Het energetisch lichaam past zich aan de nieuwe, gewijzigde energetische frequentie of trillingen aan. Na afloop van deze periode had ik met enkele mensen gesproken die ook een 1ste graad inwijding hadden ontvangen maar zij vertelden me dat ze maar weinig hadden gemerkt van deze 'zuivering' of fase van aanpassing. Hier ook weer was dit voor mij enigszins anders. Hierbij dient vermeld dat ik gedurende deze 6 weken mezelf elke avond een Reiki behandeling had gegeven van telkens zowat 1 uur.

Gedurende deze zelfbehandelingen zag ik vaak beelden van o.a. mensen (meestal onbekend voor mij), dieren zoals paarden, koeien, honden, katten, vogels... Tijdens één van die sessies, terwijl mijn handen rustten op mijn bovenbenen, voelde ik plots een hand bovenop mijn rechterhand (alsof er iemand rechts achter mij stond en zijn/haar rechterhand op de mijne legde). Ik was niet ongerust of bang; het voelde goed, het voelde als een aangename, warme en zachte aanraking. Ik was diep geroerd en vereerd door deze bijzondere en magische ervaring. De hand bleef ongeveer 20 min op mijn hand rusten en ik voelde me bijna schuldig, gegeneerd om de behandeling te moeten beeïndigen. Mij leek het alsof ze (mijn Reiki gidsen?) me zeiden: “Je doet het prima” of “We zijn bij je om je te steunen”; ik ervaarde het als een soort aanmoediging.

Bij dan weer een andere zelfbehandeling, na mijn hartstreek (net boven de borsten) behandeld te hebben en terwijl ik mijn handen op mijn zonnevlecht (juist onder de borsten) legde, kon ik duidelijk een “ander” paar handen voelen op mijn hartstreek. Rond die tijd begon ik Reiki behandelingen te geven aan anderen en sommigen onder hen maakten ook gewag van “meerdere” handen die ze konden voelen op hun lichaam tijdens zo een sessie, ook al was ik de enige behandelaar aanwezig. Een andere keer kon het gebeuren dat ik hun pijn in mijn lichaam voelde, hetgeen aanvankelijk vrij verontrustend leek. Gauw echter besefte ik dat het niet mijn pijn was die ik voelde maar dat het een manier was van mijn Reikigidsen om mij duidelijk te maken: “Ga naar die plek” of “behandel die plek – daar is het nodig”. Soms krijg ik dan weer duiding in de vorm van een “beeld” of “tekening” die ik te zien krijg terwijl ik een bepaald lichaamsdeel scan met mijn handen of ik krijg een woord of meerdere woorden door, bv: “arm hart”.

Een ander opmerkelijke ervaring die zich voordeed tijdens de weken volgend op mijn 1ste graad Reiki initiatie was dat ik geregeld “beweging” kon voelen rond mijn hoofd. Soms leek het wel alsof ik bij de kapper zat en ze mijn haar aan het wassen waren! Dit gebeurde steeds onverwacht op willekeurige tijdstippen of plaatsen: terwijl ik aan de afwas stond, of tv keek, in de wagen zat of gedurende een meditatie bijvoorbeeld. Het voelde alsof er sterke golven van energie rondom mijn hoofd bewogen. Inmiddels weet ik dat dit fenomeen te maken had met het openen van mijn kruinchakra. Na mijn 2de graad Reiki inwijding, 9 maanden later, voelde ik ook wel wat beweging aan mijn hoofd maar ditmaal veel subtieler en minder langdurig.

Diezelfde zomer had ik samen met een goede vriendin een uitstapje gemaakt in de streek rond Namen, in het zuiden van het land. Terug thuisgekomen voelde ik me erg moe. Terwijl we in de zetel zaten en zij aan het vertellen was voelde ik mezelf indommelen. Ik had een cd opgezet met geluiden van zeezoogdieren. Op een gegeven ogenblik klonken er geluiden van walvissen (bultruggen) en raar genoeg, plotseling leek het alsof ik aan het “meeluisteren” was in hun conversatie. Het was alsof ik kon begrijpen wat zij zeiden tegen elkaar. Schijnbaar betrof het een paar en het wijfje was kennelijk bezorgd en vroeg aan het mannetje “waar hij zolang gebleven was”. Net toen hij (het mannetje) begon te antwoorden kwam ik terug uit deze tranceachtige toestand van bewustzijn want ik wou mijn vriendin niet beledigen door in 't slaap te sukkelen. Ik durfde haar echter niet te zeggen wat ik zonet meegemaakt had, uit angst voor gek te worden versleten.

Blijkbaar ben ik “gezegend” met een uitstekende reukzin. Zo kan ik bijvoorbeeld ruiken of een bepaalde voedingswaar slecht geworden is en dit lang voordat anderen het in de gaten hebben. Nadeel is dan weer dat bepaalde parfums me letterlijk misselijk kunnen maken omdat ze gewoonweg te overheeersend zijn. Na de Reiki initiatie gebeurde het weleens dat ik bloemige geuren opmerkte terwijl ik zeker wist dat deze niet van mij afkomstig waren, noch van iemand anders. Op een keer, toen ik mijn behandelkamer betrad merkte ik een subtiele, zoete geur op die ik niet kon thuiswijzen; het was een erg aangename geur maar kwam niet van mij. Of toen ik op een avond mijn auto in de garage parkeerde en uitstapte merkte ik een bloemengeur op en dit enkel rondom de wagen, niet verder weg... Ik had al weleens gelezen over lichtwezens (engelen met name) die hun aanwezigheid te kennen gaven middels geuren dus was het geen totale verassing voor me maar het voelde ontzettend goed en telkens weer ontroert het me. Het zijn altijd aangename geuren, steeds anders maar nooit storend; geuren waarvan je ruikt dat ze gewoonweg niet van deze wereld kunnen zijn.

Begin 2012

Een Reiki meditatie met het DKM symbool en de intentie “onverstoorbaar zijn” leverde het volgende op: ik voel me als een stenen boeddhabeeld en terwijl ik mijn handen op diverse plaatsen op mijn lichaam leg, voelt het aan alsof ik ze op een stenen omhulsel leg, alsof mijn lichaam in een stenen (boeddha)beeld zit. Ik voel me tevens vredig en onverstoorbaar; ik heb geen honger, geen dorst, wens/verlang niets. 

Verschillende mensen die ik behandelde vertelden me bijvoorbeeld dat ze heel wat beter sliepen, vooral de eerstvolgende nachten na de Reiki sessie. Natuurlijk doet Reiki heel wat meer dan werken op het lichamelijk vlak maar het is een aanzet, een begin. Toch heb ik de indruk dat Reiki vaak al vanaf de eerste behandeling doorwerkt op andere vlakken dan het lichamelijke maar meestal zijn we er ons niet van bewust. Het kan gaan om een reeks “toevalligheden” die je pad doorkruisen, dingen die ineens beginnen te kloppen, een aantal “meevallers” op rij, dit soort zaken.

De essentie van Reiki, voor wat mij betreft, is eenvoud. In het Frans zeggen ze: “simple comme bonjour” en dat is het ook. Of zoals mevrouw Takata ooit zei: “Handjes op: Reiki aan; handjes weg: Reiki uit.”

Reiki toont ons dat iets niet perse ingewikkeld hoeft te zijn om efficiënt te zijn. Er bestaat een gemakkelijke weg en misschien zijn we dit vergeten.