Drumcirkel

Dankzij Elke wiens trommel ik mocht lenen, kon ik mee trommelen tijdens een drumcirkel in het gezelschap van schedelhoeders, meer bepaald drakenschedels in dit geval. Thema van deze avond: ontmoeting met onze vuurdraak. Alhoewel dit voor mij de eerste keer was dat ik de drum gebruikte leek het net of ik nooit was anders gedaan had. Er was een heel sterk gevoel van herkenning bij het mee drummen. Ik dacht: “Dit heb ik nog gedaan, dit is niet de eerste keer...” Het voelde zo goed en zo juist en ik werd diep geraakt en ontroerd. Vrijwel de hele sessie lang moest ik huilen van ontroering en dankbaarheid, dankbaarheid omdat ik hieraan mocht deelnemen. Enigszins verrassend was ook het feit dat ik terzelfdertijd kon journeyen. Terwijl ik trommelde kwam ik in een trance waarbij ik een haarscherp beeld te zien kreeg van een vrij jonge dame met lang blond haar en een zwart lint om haar hoofd. Ze is gekleed in een donkergroen lang gewaad gemaakt uit velours dat de contouren van haar lichaam volgt. Ik bevind me in een toren en ik voel mannelijk. Het is een grote ruimte die goed verlicht blijkt alhoewel ik de indruk heb dat dit tafereel zich afspeelt in de Middeleeuwen. De wanden lijken gemaakt uit lichtbruin marmer en zijn erg gaaf en rond. De kleuren van haar jurk en de ruimte zijn absoluut intens en ik kan haar gelaat haarscherp waarnemen. Ze zit links voor me neer terwijl ik rechtop sta en ze kijkt naar me op. Het lijkt alsof ik geen gezicht en lichaam heb maar eerder een vreemdsoortig harnas dat lijkt op een hek, gemaakt uit zwarte en rode houten latten, bijeengehouden met zilverkleurige spijkers. Ze staat op en ik volg haar terwijl ze mij blijkbaar de weg toont langs de brede wenteltrap naar beneden.

We worden verzocht ons voor te bereiden op de ontmoeting met onze vuurdraak dus volgens de geleide meditatie bevinden we ons ergens buiten. Met enige tegenzin begeef ik me naar buiten. Eens beneden aangekomen wandel ik naar buiten maar daar is alles veel minder scherp en donkerder ook. Bovendien is het modderig en met moeite zie ik enige mensen rondom een tafel (feestdis) die blijkbaar zitten te eten. De ontmoeting met de vuurdraak lukt niet al te best. Erg vind ik dit echter niet. Ik ben allang blij met mijn verblijf in de mooie toren en nog steeds onder de indruk van de intensiteit van de kleuren en de scherpte waarmee ik kon waarnemen; ik zag stukken beter dan met mijn fysieke ogen. Ik hoop dat er gauw een vervolg hierop komt.